Różnego rodzaju protezy zębowe stosuje się w wypadku mniejszych i większych ubytków w jamie ustnej, a także przy całkowitym braku zębów. Decyzja, jakie protezy najlepiej się sprawdzą, jest po części zależna od warunków anatomicznych pacjenta, czasem jednak wybór należy do nas – każdy rodzaj ma swoje wady i zalety. Czym są ruchome protezy zębowe, co odróżnia je od protez na implantach i na jaką opcję lepiej jest się zdecydować?

Rodzaje ruchomych protez zębowych

Ruchome protezy zębowe nie mają żadnych elementów na stałe zamocowanych w szczęce. Dzielimy je na częściowe, gdy w jamie ustnej pacjenta znajdują się własne zęby lub implanty, oraz całkowite, stosowane, gdy żadnych zębów własnych pacjenta ani implantów nie ma. Wszystkie protezy całkowite są z założenia protezami osiadającymi, czyli opierającymi się na śluzówce jamy ustnej, natomiast protezy częściowe możemy dodatkowo podzielić na osiadające i nieosiadające, które opierają się na pozostałych zębach. Różne rodzaje ruchomych protez zębowych wykorzystują trochę inne mechanizmy utrzymywania się w jamie ustnej.

Protezy nieosiadające mają najlepsze utrzymanie, ponieważ całe obciążenie jest przenoszone na pozostałe zęby za pomocą specjalnych klamr i podparć. Proteza taka wciąż nieco porusza się w płaszczyźnie góra-dół. Protezy osiadające muszą natomiast całkowicie polegać na sile tarcia i odpowiednim przyssaniu protezy, i nawet te dobrze dopasowane mogą znacznie się przemieszczać i wypadać. Protezy tego rodzaju należy wymieniać co kilka lat, nauczyć się, w jaki sposób najlepiej w nich przeżuwać, a ponadto używanie ruchomych protez zębowych w żaden sposób nie zapobiega wywołanemu przez utratę naturalnego uzębienia zanikowi kości wyrostka zębodołowego.

Proteza na implantach

W odróżnieniu od ruchomych protez, proteza na implantach przywraca funkcje naturalnego uzębienia, tym samym przeciwdziałając zanikowi kości. Stabilnie trzyma się w jamie ustnej podczas przeżuwania, mówienia oraz snu, nie uciska na dziąsła ani nie wymaga używania kleju do protez. Ten rodzaj protezy mocuje się na implantach – ich ilość, od dwóch do czterech, zależy od stanu kości pacjenta. Następnie, po pełnym wygojeniu, do implantów mocuje się mechanizm służący do mocowania protezy. W długofalowej perspektywie protezy na implantach są bardziej ekonomiczne i wydajne.